A osteocondrose é unha enfermidade común de tipo dexenerativo-distrófico, na que a estrutura e función das vértebras e discos intervertebrais están prexudicados, o que resulta en lesións nas raíces dos nervios ligamentosos e, polo tanto, nos síntomas. A osteocondrose é unha patoloxía crónica que se produce baixo a influencia de varias razóns: desde as características evolutivas e anatómicas da estrutura do esqueleto humano ata a influencia de factores externos como as condicións de traballo, o estilo de vida, a obesidade, as lesións e outros. Na maioría das veces, a osteocondrose da columna cervical e lumbar diagnostícase como a máis estresante. O tratamento da osteocondrose cervical é complexo e a longo prazo, e o seu principal obxectivo é aliviar os síntomas e previr complicacións.
Síntomas
A derrota da columna vertebral superior pode manifestarse nunha variedade de síntomas, dependendo da localización e gravidade do proceso distrófico, así como de canto están afectadas as estruturas radicais da columna vertebral da rexión do pescozo. Moitas veces as queixas do paciente redúcense a síntomas que a primeira vista non teñen relación, o que pode dificultar o diagnóstico e o tratamento posterior da enfermidade.
En xeral, a clínica de osteocondrose da columna vertebral cervical consta dos seguintes síndromes:
- Corpos vertebrais, caracterizados por diferentes tipos de dor na parte traseira da cabeza e do pescozo.
- Espiña dorsal na que se observan síntomas de alteración da inervación motora e sensorial. Ademais, o trofismo perturbado da zona do pescozo leva á atrofia gradual dos músculos da faixa e dos brazos.
- Radicular, expresado en síntomas de dor nos órganos peritoneal e torácico, que require un diagnóstico coidadoso adicional para diferenciar a osteocondrose e as enfermidades dos órganos internos.
- Síndrome da arteria vertebral na osteocondrose cervical: trastornos vestibulares que se manifestan por dores de cabeza, trastornos auditivos, mareos e incluso inconsciencia.
Estes fenómenos ocorren cando a causa da isquemia cerebral é debida a unha lesión na arteria vertebral e un debilitamento do subministro sanguíneo.
Como trata a osteocondrose cervical?
A osteocondrose do segmento cervical desenvólvese gradualmente e os pacientes, por regra, buscan tratamento xa na fase de manifestacións clínicas que afectan a calidade de vida, durante os períodos de exacerbación. O tratamento da osteocondrose da columna cervical só o decide o médico despois dun diagnóstico adecuado; a automedicación non é aceptable neste caso.
O tratamento da osteocondrose do pescozo ten como obxectivo eliminar a dor, a inflamación, a restauración parcial ou completa das estruturas dos tecidos afectados e evitar complicacións.
O tratamento debe realizarse principalmente de forma ambulatoria. Segundo o diagnóstico instrumental e de laboratorio, todas as intervencións na casa só se poden realizar en combinación con receitas médicas.
En casos avanzados, en etapas graves do desenvolvemento de lesións neurolóxicas e patoloxías acompañantes, pódese indicar o tratamento hospitalario de osteocondrose cervical con posibilidade de intervención cirúrxica.
Medicamentos para a osteocondrose cervical
Consiste na prescrición de medicamentos que alivian os síntomas de dor e inflamación. Na fase aguda, as drogas móstranse en forma inxectable. Despois de que a dor diminuíu ata certo punto, o paciente toma pastillas, axentes tópicos en forma de pomadas e segue recibindo inxeccións.
Antiinflamatorios non esteroides. Considéranse o medicamento de elección no tratamento da osteocondrose cervical para aliviar a dor e a inflamación. Trátase de medicamentos a base de diclofenaco e indometacina que se presentan nunha variedade de formas de dosificación. Reducen o inchazo dos tecidos brandos e, polo tanto, a dor. Os axentes locais teñen un efecto quentador que mellora a circulación sanguínea na zona cervical afectada. Estes medicamentos utilízanse durante 5-10 días, ás veces ata 2 semanas. Na fase aguda, os AINE prescríbense en forma de inxeccións, despois duns días o paciente cambia á forma de administración de comprimidos. Cómpre lembrar que o tratamento a longo prazo con AINE afecta negativamente ao revestimento do tracto gastrointestinal. Debido a isto, o curso do tratamento normalmente non supera os 10 días.
Recoméndase sedantes como Persen, Glykis, tintura de valeriana, peonía e tés de herbas para a dor persistente e para reducir o risco de neurotización do paciente, o que axuda a facer máis eficaz o tratamento da osteocondrose cervical. Irritantes locais. Trátase de ungüentos tópicos, xeles, friccións que teñen un efecto quentador, irritante e distraedor. Non se usan para tratar o estadio agudo. Conteñen substancias bioloxicamente activas de orixe vexetal e animal, como veleno de abella ou serpe. Este grupo inclúe Viprosal, Apizartron, Menovazin, Nayatoks. Con hipersensibilidade aos compoñentes da droga e cun alto efecto irritante, é mellor non usalos, para non provocar un edema aínda maior. Vitaminas. Recoméndase o uso de complexos multivitamínicos durante o tratamento e posterior rehabilitación. Como regra xeral, é un grupo de vitaminas do grupo B, cuxos representantes participan na garantía dunha condución nerviosa normal, así como as vitaminas A e C, para fortalecer as paredes dos vasos sanguíneos e mellorar a circulación sanguínea. Tomar vitaminas reduce os trastornos vestibulares: síndrome de mareo, mareos, perda de audición.
condroprotectores. Estas son substancias que axudan a restaurar o tecido da cartilaxe dos discos intervertebrais do segmento cervical. Estes inclúen glucosaminoglicanos e sulfato de condroitina. O tratamento da osteocondrose da columna cervical con condroprotectores realízase durante un longo período de 6 a 12 meses.
Tratamentos ortopédicos
Os síntomas incómodos na columna cervical adoitan causarse e agudizarse por unha postura incorrecta durante o sono, unha longa estadía en posición forzada ou un trauma. Polo tanto, o complexo de tratamento tamén inclúe métodos como:
Colar de pescozo ou colar de shant. Recíbese individualmente para cada paciente despois do consello médico, xa que está dispoñible en diferentes variantes. O colar é un rolo axustado ao marco que se suxeita ao redor do pescozo e fixa as vértebras na posición desexada. Polo tanto, o pescozo non se dobra e a cabeza non xira cara ao lado, o que garante a inmobilización da zona enferma, que é importante nos períodos agudos. O colar do pescozo das vigas tamén se pode facer en forma de dous rolos cunha capa inflable na que o aire se inxecta cunha bola de goma. A inflación da capa intermedia entre os rolos estende a columna vertebral, o que fai posible ampliar os ocos interarticulares na columna cervical. O grao de estiramento é determinado polo médico. Non se recomenda solucionar este problema por si mesmo para evitar danar os feixes neurovasculares do pescozo. Utilízase un colar totalmente inflable durante o período de recuperación para manter a mobilidade do pescozo e da cabeza.
O colar non se pode usar na casa durante máis de 3 horas ao día. A taxa de uso xeral é de aproximadamente un mes. O médico determinará as instrucións finais de uso en función da gravidade da enfermidade e dos síntomas.
Postura correcta. Durante o sono é necesario manter o corpo nunha posición anatómicamente correcta. Se os nervios e vasos da columna cervical non se exprimen, pódese facer con colchóns e almofadas ortopédicas. Durante o estado de vixilia, o paciente debe controlar a súa postura e escoller correctamente unha mesa e unha cadeira cunha altura adecuada. Estiramento. O procedemento de tratamento consiste en estirar os ligamentos da columna vertebral para aumentar a distancia entre as vértebras de 1 a 3 mm. A tracción axuda a reducir ou eliminar completamente a compresión da hernia de disco ou os excesos óseos da vértebra. O procedemento elimina as luxacións intervertebrais e reduce as contracturas musculares. A tracción debe ser realizada por un médico en condicións de hospitalización. Despois do procedemento, a columna cervical fíxase cun colar ou dispositivo similar durante varias horas. O curso do tratamento con extraccións ten unha media de 10-20 sesións.
Masaxe
A masaxe para a osteocondrose da columna cervical é unha parte importante e obrigatoria do tratamento ademais dos cursos de drogas. Recíbese durante os períodos de remisión para axudar a acelerar a recuperación e evitar recaídas. A masaxe úsase tanto no manual clásico como nas súas variantes a partir dos métodos da medicina oriental.
Unha masaxe ben realizada estimula a circulación sanguínea na zona do pescozo e do colar, mellora o trofismo dos tecidos danados, alivia os cólicos musculares e vasculares e calma o paciente. O tratamento xeral de masaxe inclúe de 10 a 14 procedementos, todos os días ou cada dous días, cada 3 a 6 meses. Se hai dor severa, non se realiza tratamento de masaxe para a osteocondrose. Na casa, podes masaxear ti mesmo a zona do pescozo enferma.
Exercicios de fisioterapia
A terapia de exercicio sempre se realiza, coa excepción dos períodos de agravamento coa dor. Os exercicios de osteocondrose cervical pódense facer na casa, aínda que é recomendable facelo baixo a supervisión dun instrutor ata lograr a correcta execución. Os exercicios consisten en:
Xire a cabeza cara a un lado. A cabeza inclínase cara adiante e cara atrás. Coas mans firmes ou relaxadas, levante os ombros e manteñaos nesta posición durante 15 a 20 segundos. Cargas estáticas: cando os músculos flexores e extensores da rexión do pescozo se cargan uns tras outros, a cabeza non se move.
O número total de repeticións é 5-7 veces, unha sesión dura 15-20 minutos. Como parte dun complexo de tratamento, a terapia de exercicio axuda a acelerar a recuperación e aumentar a remisión.
Fisioterapia e reflexoloxía
O tratamento da osteocondrose da columna cervical tamén usa electroforese con AINE, anestésicos, hormonas, correntes diadinámicas, terapia con láser e ondas de choque. A fisioterapia na fase inicial do desenvolvemento pode levar a unha curación completa e, en casos difíciles, ampliar o período de remisión. Estes métodos de tratamento úsanse durante os períodos de rehabilitación despois do tratamento das exacerbacións.
A terapia reflexa, como método para influír en determinados puntos da pel do corpo onde se proxectan órganos internos, tamén se usa durante os períodos de recuperación e axuda a reducir a inflamación, mellorar a circulación sanguínea, aliviar a conxestión dos tecidos e reducir os espasmos musculares. Dos métodos de tratamento, os máis comúns son a acupuntura, a acupresión e a hirudoterapia, nas que se aplican sanguijuelas medicinais á pel da rexión do pescozo.
Usar estes métodos pode reducir o tempo e a cantidade de medicamentos que toma e promover a recuperación.
Actividades na casa
Se o estado do paciente o permite, as manifestacións da osteocondrose cervical pódense tratar na casa. Por exemplo, os exercicios terapéuticos pódense facer na casa se non hai contraindicacións e non é necesario un control constante por parte dun especialista. Cómpre lembrar que a aparición de dor e crujir no pescozo é un motivo para deterse e buscar tratamento cualificado.
O uso de medicamentos de acción local en forma de ungüentos, xeles e revocos médicos tamén se realiza na casa, estrictamente segundo a receita do médico.
Ademais, é posible usar algúns equipos de fisioterapia na casa, para magnetoterapia e radiación ultravioleta, así como equipos para reflexoloxía.
Os remedios populares tamén se usan na rexión para a dor de garganta en forma de compresas e envases feitos de patacas raladas, follas de rábano picante, própole, aloe e outros ingredientes a base de plantas. Os métodos tradicionais para tratar a osteocondrose cervical son paliativos, alivian temporalmente a dor, o edema e quentan a zona afectada, e non debes limitarte só a estes.
Todos os medios para o tratamento da osteocondrose da columna cervical deben ser complementarios e realizarse despois dun diagnóstico completo en consulta co médico.
No tratamento médico da osteocondrose da columna cervical, utilízanse métodos conservadores para asegurar un alivio da dor adecuado e non hai risco de perturbación significativa das actividades diarias do paciente.
Síntomas da enfermidade
A flexión, elevación, torsión e torsión constantes durante moitos anos ten un efecto negativo na saúde do pescozo e na calidade dos seus compoñentes estruturais. Con todas estas cepas de pescozo repetitivas, non é de estrañar que aproximadamente dous terzos das persoas experimenten dor no pescozo nalgún momento da súa vida. As sensacións de dor poden ser síntomas alarmantes dunha enfermidade como a osteocondrose.
Atención! A osteocondrose da columna cervical é unha das enfermidades máis comúns. Esta enfermidade afecta con máis frecuencia a persoas en idade de traballar que levan un estilo de vida sedentario.
A enfermidade é inicialmente asintomática. Non obstante, para síntomas como dor de cabeza persistente, así como dor no corazón e baixo o omóplato, esta enfermidade require un tratamento inmediato e eficaz.
Os procesos dexenerativos poden levar ás seguintes manifestacións:
- dor aguda;
- visión dobre;
- mareo;
- adormecemento na zona dos ombreiros;
- debilidade nos ombros, brazos.
Este malestar e perda de mobilidade pode ter un impacto significativo na carreira, na familia e na calidade de vida.
A columna cervical está formada por sete ósos, chamados vértebras, que están separados entre si por discos cheos dunha substancia amortecedor como unha xelea. Este deseño proporciona a capacidade de estabilizar o pescozo, xiralo suavemente dun lado a outro e inclinalo cara adiante e cara atrás.
Co paso do tempo, estes amortecedores naturais desgástanse e pódense deteriorar. O espazo entre as vértebras redúcese e as terminacións nerviosas están pellizcadas. Este proceso coñécese como osteocondrose cervical. É especialmente salientable que a investigación demostra que arredor do 25% das persoas asintomáticas menores de 40 anos e do 60% maiores de 40 anos teñen algún grao de osteocondrose. A medida que avanza a osteocondrose, o pescozo vólvese menos flexible, aumenta a sensación de dor, hai unha sensación de rixidez, especialmente cara ao final do día. Por estas razóns, desenvólvese a osteocondrose.
Atención! As complicacións poden ameazar a vida.
Funcións de diagnóstico e tratamento
O diagnóstico da enfermidade inclúe as seguintes manipulacións xerais:
- inspección inicial;
- resonancia magnética (resonancia magnética);
- Exame de raios X.
A terapia farmacolóxica é a base para o tratamento da osteocondrose cervical en combinación cunha masaxe. Os tratamentos eficaces inclúen o seguinte:
- masaxe de reflexoloxía;
- estimulación eléctrica;
- terapia manual.
A fisioterapia tamén pode axudar a aliviar a dor durante un longo período de tempo. Os métodos máis comúns son:
- acupuntura;
- electroforese;
- estimulación por microcorrente eléctrica;
- terapia con láser.
Normalmente o curso deste tratamento para a osteocondrose cervical dura aproximadamente 14 días.
Simultaneamente ao uso de xeo ou calor, coa axuda dun medicamento especial, será posible conseguir alivio da dor e controlar a dor e a inflamación. Ademais, tamén axudarán exercicios para a zona do pescozo e cintura, realizados de forma independente ou coa axuda dun especialista. O exercicio axuda a manter a flexibilidade. O exercicio, especialmente estirando o pescozo na medida do posible, é importante para manter a flexibilidade na zona do pescozo. Os exercicios específicos deben ser desenvolvidos individualmente por un médico ou fisioterapeuta.
Os medicamentos que poden aliviar inclúen antiinflamatorios non esteroides e analxésicos.
Atención! Non debería tomar estes medicamentos durante máis de sete días sen consultar co seu médico, xa que a insuficiencia renal pode ser un dos efectos secundarios graves que pode provocar.
Tamén se poden usar medicamentos esteroides e relaxantes musculares.
Tratamento durante unha exacerbación
Na fase aguda da enfermidade, cando a dor excesiva domina o cadro clínico, o principal obxectivo da terapia médica é aliviar a dor. Nestas situacións, pode tomar analxésicos (por exemplo, Tramadol, Oxadol, Ortofen) ou medicamentos máis complexos (Arcoxie) durante un período de tempo limitado, con moito coidado e competencia e só baixo a supervisión dun médico. Son capaces de aliviar a dor e a tensión musculares.
Os medicamentos non esteroides, tomados principalmente como analxésicos, tamén poden eliminar a causa da dor: edema inflamatorio que constrúe os vasos sanguíneos e as terminacións nerviosas.
Ao usar relaxantes musculares, pode aliviar os espasmos musculares e normalizar o estado das vértebras cervicais, as terminacións nerviosas e os vasos sanguíneos. O uso de vitaminas é moi importante.
Se hai unha forte compresión das terminacións nerviosas, os médicos recomendan anticonvulsivos. A menos que se alivie o contrario, a dor bloquéase coa novocaína.
Se a osteocondrose da columna cervical está nunha fase aguda e está acompañada de dor severa, os especialistas tamén prescriben a administración tópica de lidocaína e corticoides para aliviar a tensión muscular no segmento móbil da columna vertebral e aliviar a dor.
No tratamento da dor aguda, fármacos administrados mediante inxeccións. Despois, o tratamento pódese continuar en forma de pastillas e pódese aliviar aínda máis o estado de saúde coa axuda de pomadas.
Os antidepresivos prescríbense como complemento en certos casos. Estes medicamentos axudan a soportar mentalmente ataques de dor moi severa e as especificidades de enfermidades da columna cervical.
Recomendacións para o tratamento na remisión
A duración do tratamento en etapas leves suxire o seguinte:
- Activación do fluxo sanguíneo tanto nos vasos grandes como na periferia;
- mellora do metabolismo;
- Restauración e renovación de tecido óseo e estruturas de cartilaxe.
Mellor adecuado para este propósito:
- xeles e pomadas antiinflamatorias que conteñen esteroides e analxésicos; Ungüentos
- , cuxa acción está dirixida ao quecemento puntual da zona enferma, que pode aumentar o fluxo sanguíneo á zona enferma e mellorar a nutrición dos tecidos.
Os condroprotectores (pomadas e comprimidos de condroxido) axudan a restaurar os discos intervertebrais cartilaxinosos.
As cremas e ungüentos de masaxe con veleno de abella e extractos de plantas teñen un efecto rexenerador, antiinflamatorio e analxésico. Unha masaxe terapéutica que, cando se usa correctamente, pódese facer na casa para aliviar o malestar. Para non prexudicar o corpo, cómpre seguir algunhas regras sinxelas:
- Non presione demasiado forte no pescozo nin nas costas.
- Todos os movementos deben ser de arriba abaixo.
As cremas anestésicas tópicas conteñen capsaicina. As cremas tamén son eficaces no tratamento da dor asociada á osteocondrose. É necesario aplicar a crema na zona onde a sensación de dor é maior.
Atención! Asegúrese de lavar as mans despois de frotar a crema, especialmente a capsaicina, xa que a crema pode causar irritación na pel das mans ou noutras partes do corpo que entran en contacto coas mans.
Un síntoma tan incómodo como o mareo con osteocondrose ocorre debido ao vasospasmo e á inflamación do tecido nervioso. Para facelo, axudarán os vasodilatadores e os medios para mellorar a circulación sanguínea no aparello vestibular.
A vitamina B tamén se inclúe na terapia complexa para a osteocondrose cervical, xa que ten as seguintes propiedades:
- restaura a sensibilidade dos tecidos;
- reduce o dano neurolóxico.
Ten que ter moito coidado de que, aínda que hai unha gran variedade de medicamentos de calidade que poden axudar á osteocondrose, moitos destes medicamentos adoitan estar asociados a efectos secundarios notables. Sucede que a condición das costas mellora, pero xorden dificultades en varios órganos. Disto se deduce que as drogas só están destinadas a complementar o complexo doutros métodos de loita contra esta enfermidade.
Grazas a un enfoque de tratamento integrado, só se pode conseguir unha dinámica positiva do proceso de curación se todo o espectro de medidas terapéuticas se leva a cabo de forma consistente, regular e sistemática.
A miúdo os pacientes non prestan atención á dor na zona do pescozo, o que provoca complicacións.
Tratamento con cirurxía
Se a dor persiste despois de seis meses de ter a medicación competente e as actividades diarias fanse máis difíciles, os médicos poden recomendar recorrer á cirurxía. A cirurxía ten como obxectivo deter o movemento do segmento afectado da columna cervical. Isto implica eliminar o disco e inserir un dispositivo metálico ou un enxerto óseo para manter ou restaurar a altura normal do espazo do disco e a estabilidade e aliñamento do pescozo. Pódense usar placas especiais para proporcionar a fixación desexada entre as dúas vértebras.
Atención! Os pacientes deben ser conscientes de que a cirurxía que produce dor grave no pescozo é moito menos fiable que a cirurxía para aliviar a dor de osteocondrose noutra parte do corpo. Se o único ou predominante síntoma é a dor no pescozo, a cirurxía só se recomenda como último recurso e despois de que fallasen todas as outras opcións de tratamento probadas.
Prevención
Os métodos preventivos de neutralización das recaídas fórmanse a través de complexos de exercicios de fisioterapia e masaxe terapéutica. A prevención adecuada é un paso importante para o éxito.
Tamén é moi importante prestar atención ao feito de que debe seguir unha dieta diaria regular que minimice, se non elimina completamente, a inxestión de alimentos salgados e picantes para minimizar o hinchazón e mellorar o metabolismo. Tamén será útil facer ioga e nadar. Entre os métodos non tradicionais úsanse moito a acupuntura e a hirudoterapia.